Bij beleggen zijn complexe instrumenten financiële producten die verder gaan dan de eenvoud van traditionele beleggingen zoals aandelen of gewone obligaties. Deze instrumenten hebben vaak speciale kenmerken, risico's of structuren die het moeilijker maken om ze te begrijpen en te evalueren. Hier zijn enkele veelvoorkomende soorten:
- Derivaten: dit zijn financiële contracten waarvan de waarde is gebaseerd op de prestaties van een onderliggend actief, zoals aandelen, obligaties of grondstoffen. Voorbeelden zijn opties, futures en swaps. Ze kunnen worden gebruikt voor speculatie of hedging, maar brengen hogere risico's met zich mee.
- Gestructureerde producten: dit zijn vooraf samengestelde investeringen die verschillende financiële instrumenten combineren, vaak inclusief derivaten, om een aangepast risicoprofiel te creëren. Ze kunnen hogere uitbetalingen bieden op basis van de prestaties van een reeks activa, maar met uiteenlopende risiconiveaus.
- Complexe obligaties: dit zijn obligaties met extra kenmerken zoals het kunnen worden opgeroepen, omgezet of geconverteerd in aandelen, wat het moeilijker maakt om hun prijs te bepalen en te beoordelen.
- Hefboomproducten: deze investeringen vergroten mogelijke winsten en verliezen, vaak door geleend geld of financiële derivaten te gebruiken. Ze kunnen grote rendementen opleveren, maar stellen je ook bloot aan het risico van aanzienlijke verliezen.
*Op het moment van schrijven zijn deze instrumenten niet beschikbaar op Lightyear
Wanneer je deze instrumenten wilt verhandelen, zal de Lightyear-app je eerst enkele vragen stellen om je bestaande kennis hierover te begrijpen. Aan het einde van de vragenlijst laat de app je weten of deze instrumenten geschikt worden geacht op basis van je huidige kennis. Je kunt complexe instrumenten verhandelen, ongeacht de uitkomst van de vragenlijst, maar je moet er rekening mee houden dat je mogelijk risico's neemt waarvan je je niet volledig bewust bent.
Waarom wordt mijn kennis beoordeeld voordat ik complexe instrumenten mag verhandelen?
Een geschiktheidsbeoordeling is een proces dat wordt gebruikt door financiële instellingen in Europa om te evalueren of bepaalde financiële producten, zoals complexe obligaties, geschikt zijn voor individuele investeerders. Het doel is ervoor te zorgen dat de investeerder de risico's, complexiteit en kenmerken van het product begrijpt en over voldoende kennis en ervaring beschikt om weloverwogen beslissingen te nemen over de investering. Deze beoordeling is cruciaal om investeerders te beschermen tegen het nemen van risico's die ze mogelijk niet volledig begrijpen, vooral met complexe producten zoals complexe obligaties.
Ziek ook: Obligaties